Met de overwinning van Wilders komt er definitief een einde aan het Nederlandse poldermodel, denkt Somer Al Abdallah. ‘Het lijkt erop dat ‘minder minder’ niet alleen voor Marokkanen geldt, maar voor iedereen die Wilders’ spel niet meespeelt.’
De dag na de verkiezingen ontwaakten velen met rode ogen. De shock is van de gezichten af te lezen. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Hoe heeft Wilders kunnen winnen? Collega’s van wie ik de naam nauwelijks ken, haastten zich om me hun medeleven te betuigen. Alsof de overwinning van Wilders alleen mijn probleem is. Iemand vraagt hoe ik me voelde toen Wilders me vertelde terug te keren naar mijn land van herkomst en dat ik nooit Nederlander zou worden. Dat je een paspoort van een land bezit betekent kennelijk niet dat je er daadwerkelijk deel van uitmaakt. Juridisch gezien wel, maar emotioneel niet.
Dit is niet echt mijn land, ik ben nog geen Nederlander. Misschien zal ik dat nooit worden. Wat Wilders zegt is waar. Dat was mijn antwoord. De woorden kwamen kalm en duidelijk uit mijn mond, alsof ik ze al jaren herhaalde. Hier werken, belasting betalen en natuurlijk de taal leren, dat zijn de manieren om een ‘echte Nederlander’ te worden, zoals wij al jaren te horen krijgen. Maar een volwaardig Nederlands burger word je nooit.
Het Trump-model
Als je bekijkt wat Wilders in het verleden allemaal over migranten en vluchtelingen heeft gezegd, wordt duidelijk dat hij hen allemaal over één kam scheert. Het Polenmeldpunt, minder Marokkanen, het sluiten van moskeeën en het verbieden van de koran en islamitische uitingen waren enkele van zijn ideeën. Het maakt daarbij niet uit of je hier geboren bent, de Nederlandse nationaliteit hebt of op weg bent om die te krijgen.
De overwinning van Wilders is een duidelijk bewijs, zo duidelijk als de huidige kou in dit land, dat ik geen Nederlander ben en nooit zal worden. Bijna een derde van de bevolking stemde op hem. Ik benadruk dat ze op Wilders hebben gestemd, niet op zijn partij. Het Nederlandse poldermodel lijkt definitief van de baan, we hebben nu te maken met het Amerikaanse Trump-model; één sterke leider die weinig behoefte heeft aan consensus of participatie. Wilders draagt niet de verantwoordelijkheid voor deze transformatie, zijn populariteit is er wel het resultaat van.
Zuiver bloed
In zijn eerste toespraak na de verkiezingen verklaarde Wilders de grondwet te respecteren en beloofde hij premier te worden van álle Nederlanders, ongeacht religie en achtergrond. Dit is een goede ontwikkeling, zelfs sommige van zijn tegenstanders vinden dat, bleek uit de reacties van mijn collega’s. Maar hij beloofde ook dat ‘de Nederlander’ bovenaan zou komen te staan. “Nederland voor de Nederlanders.” Wie is die Nederlander waar Wilders het hier over heeft?
Nationalistische partijen verlangen van oudsher een land met zuiver bloed, één huidskleur en soms één taal. In het post-globaliseringstijdperk is dat enigszins veranderd. Al zijn de aanhangers van nationalistische partijen het daar niet altijd mee eens, maar vooral in rijke landen moet worden erkend dat het nationale bloed zich nou eenmaal vermengt met ander bloed, wat geen probleem hoeft te zijn zolang iedereen in de pas loopt. Degenen die dat niet doen, vormen een obstakel en moeten dus weg, oftewel, de grens over worden gegooid.
Hoewel zijn bewering in twijfel kan worden getrokken, vertelde Wilders veel felicitaties te hebben ontvangen van moslims die op hem hebben gestemd. Behoren zij ook tot de Nederlanders die hij weer aan de top wil brengen? Zal hij zich inspannen om hen te beschermen en hun rechten te verdedigen? Hij erkent hun religie niet, beschouwt deze zelfs als een fascistische ideologie.
En hoe zit het met de moslims en migranten die niet op hem hebben gestemd? Brengen we die terug naar de zee? Zelfs zijn witte Nederlandse tegenstanders worden door zijn aanhangers niet altijd beschouwd als echte Nederlander, getuige berichten op X. Dat is in ieder geval een troost voor ons, niet-witten. Het lijkt erop dat ‘minder minder’ niet alleen voor Marokkanen geldt, maar voor iedereen die Wilders’ spel niet meespeelt.
De zwakste partij is het slachtoffer
Misschien is het goed als hij gaat regeren. Zowel voor hem als voor ons. In landen als Tunesië, Egypte en Marokko is het voorgekomen dat een islamitische partij de verkiezingen won, maar er vervolgens niet in slaagde het land te besturen. Of zou het model van Wilders toch kunnen werken? Het zou een toename van de sociale spanningen tot gevolg hebben, een achteruitgang van democratische waarden en een grotere verdeeldheid binnen Europa. Er zou meer polarisatie ontstaan, meer spanningen tussen etnische en religieuze groepen. En dat zal niet alleen een schaduw werpen over Nederland, maar over heel Europa.
Zoals zo vaak het geval is in conflicten, is de zwakste partij het slachtoffer. Vluchtelingen, migranten, nieuwkomers; deze gebeurtenissen beïnvloeden niet alleen ons gevoel van verbondenheid met het land waarin we wonen, maar ook de mogelijkheid erin te kunnen leven.
Foto: PVV Tweede Kamerleden in 2019. credit: Wikimedia Commons
Waardeer dit artikel!
Dit artikel lees je gratis. Vind je het artikel en onze inzet de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten blijken door een bijdrage. Zo help je onze journalisten en RFG Magazine.
