Open brief aan Lili en Howick: De overheid moet kinderen beschermen, niet uitzetten. Dus laten we blijven knokken voor dat Kinderpardon.
De afgelopen maanden las ik bijna elke dag mediaberichten over jullie moeilijke en onbegrijpelijke situatie. Lili en Howick, 11 en 12 jaar oud, met een uitgeprocedeerde moeder, zonder haar in onzekerheid achtergebleven.
Ik was net als veel Nederlanders bezorgd over jullie levensomstandigheden en kon me goed voorstellen hoe jullie dagelijks met stress en spanningen werden geconfronteerd, of hoe pijnlijk de uitzetting van jullie moeder moet zijn geweest. Dat jullie slecht sliepen of last hadden van nachtmerries. Want jullie moesten ook terug naar Armenië. Het moet moeilijk zijn geweest om te bedenken dat je wellicht voor altijd van vrienden en klasgenoten afscheid zal nemen, afscheid nemen van de plaats en het land waar je bent opgegroeid om “terug” te gaan naar een onbekende omgeving.
Ik zag jullie vaak op tv, twee mooie, onschuldige kinderen met tranen in de ogen, en ik zag hoe jullie kalm probeerden te blijven om toch alle moeilijke vragen te beantwoorden en de autoriteiten aan het denken te zetten. De rechter en de overheid moesten ervan overtuigd worden dat jullie in Nederland horen te wonen, al thuis zijn, en dat het de taak van de overheid is om kinderen te beschermen in plaats van uit te zetten. Ondanks het besluit van de rechter om jullie toch uit te zetten, bleef ik hopen dat goede burgers jullie verzet tegen onmenselijke wetten en bezwaren zouden steunen.
“Ze zijn al thuis”
De eerste actie was vanuit jullie basisschool. Het was geweldig om te zien hoe tientallen kinderen en leraren met grote foto’s van jullie op straat riepen: “Ze zijn al thuis. Lili hoort hier en Howick hoort hier.” Wat zij deden, was bijzonder en groots. En dat stimuleerde veel burgers en organisaties om jullie te helpen. Een Perzische uitdrukking zegt dat een zee uit druppels water bestaat die langzaam allemaal bij elkaar komen.
Jullie waren getuige van de groeiende steun vanuit alle hoeken van de samenleving. Niet alleen een advocaat en persoonlijk betrokkenen, maar ook organisaties zoals Defence for Children, politieke partijen, duizenden burgers, vele kunstenaars, schrijvers en journalisten die het voor jullie opnamen. Bijna elke dag waren er discussies in talkshows op tv. Het leven van twee jonge kinderen werd door de politiek op scherp gezet, wat stond ze te wachten? Het was onze gezamenlijke verantwoordelijkheid om iets te doen. Duizenden tekenden een petitie van Defence for Children en deelden deze op sociale media.
Maatschappelijk debat
De enorme steun vanuit de samenleving en het verzet van jullie moeder en jullie zelf deed staatssecretaris Mark Harbers uiteindelijk tegen uitzetting besluiten. Hoera, jullie mogen in Nederland blijven! Het was een overwinning voor jullie en voor progressief denkend Nederland. Voor alle organisaties en individuen die hebben laten zien hoe belangrijk hun inzet was, waardoor de staatssecretaris zich gedwongen zag tegen de regering en de rechter te besluiten.
Lili en Howick, ik weet dat een kind dat vanaf haar of zijn kindertijd met zulke grote problemen geconfronteerd is, eigenlijk een kleine volwassene is geworden. Jullie zijn nu een jaar ouder, maar hebben binnen een paar maanden veel gezien en geleerd. Jullie weten nu wat het echte leven betekent. Jullie moesten doorzetten, zelfs weglopen en onderduiken om de uitzetting te stoppen. Jullie verhaal is onderdeel geworden van een maatschappelijk debat over vluchtelingen en, in het bijzonder, uitgeprocedeerde kinderen.
Gelukkig is het nu voorbij. Geen dreiging meer, geen acties, geen politie bij de deur en geen uitzetting. Jullie kunnen nu uitrusten, slapen en lachend met andere kinderen naar school gaan. Ik hoop dat jullie moeder nu zo snel mogelijk naar Nederland mag komen en met jullie herenigd wordt.
Lili en Howick, jullie mogen in Nederland blijven. Maar we weten allemaal dat tenminste vierhonderd andere kinderen ook uitgeprocedeerd zijn. Ook zij leven in een zeer onzekere en onveilige situatie en moeten elk moment aan hun uitzetting denken. Lili en Howick, jullie zullen hen niet vergeten. En het is onze gezamenlijke verantwoordelijkheid om hen te steunen, beschermen en verdedigen. Deze kinderen zijn net als jullie oprecht en verdienen het hier te blijven en met vrienden naar school te gaan.
We weten niet wie ze zijn, wat hun verhaal is en waar ze wonen. We weten alleen dat ze minderjarig zijn, misschien zonder ouders, helemaal alleen. We moeten door met het verdedigen van hun rechten. Laten we ons allemaal blijven inzetten voor een ruimhartig beleid en een rechtvaardige grondslag voor het Kinderpardon.
Meer informatie over het Kinderpardon: Defence for Children / Petitie De Goede Zaak
Illustratie © Flyer Defence for Children
