Fotograferen is voor Lugen Khzam een manier om haar ervaringen en emoties te delen zonder woorden. Haar foto's, hoewel levendig en kleurrijk, omvatten vaak een element van introspectie en het verlangen naar verandering.
Meer
'Doordat ik altijd actief ben gebleven als schrijver slaagde ik erin om me te concentreren op nuttige, constructieve dingen in mijn leven. Ik kon mijn verdriet en woede en mijn zorgen parkeren.'
Meer
Ghazaal Yousefi ontvluchtte Iran nadat haar journalistieke werk haar in problemen bracht met de autoriteiten. In Nederland hoopt ze op een nieuw begin.
Meer
Ivana Kalaš woont het grootste deel van haar leven in Nederland, maar voelt zich hier niet thuis. ‘Wanneer je leven begint met oorlog en ontheemding, kan het moeilijk zijn om die bepalende momenten van je af te schudden.’
Meer
Nadat haar buurmeisje in het AZC corona krijgt, wordt Ghazaal Yousefi ook zelf ziek. Ze moet in quarantaine. Eenzaam en koortsig dagdroomt ze over granaatappels, haar favoriete boek De kleine prins en haar ouders.
Meer
Ghazaal Yousefi schrijft over het leven in AZC Luttelgeest, waar zij wacht op de start van haar asielprocedure. Ze vindt troost in Perzische poëzie.
Meer
Bahman Azarmidkht wacht al twee jaar met vrouw en kind in een AZC op de start van zijn asielprocedure. Hij kan niet werken, niet studeren en geen Nederlands leren. Je kunt beter in de gevangenis zitten, zegt hij. 'Dan weet je tenminste hoelang je nog te gaan hebt.'
Meer
Ghazaal Yousefi kijkt terug op haar eerste jaar in Nederland. 'Onvermijdelijk moet ik nu mijn leven als vluchteling beginnen, een compleet ander leven dan wat ik voorheen had.'
Meer
Sinds donderdag 23 augustus wordt door bewoners van AZC Ter Apel gedemonstreerd tegen de lange wachttijden en de schijnbare willekeur bij de behandeling van asielaanvragen.
Meer
In deze serie vertelt Saeed Al-Gariri over zijn ervaringen als vluchteling in Nederland. Reflecties vol humor en poëzie, waarin hij de balans probeert terug te vinden in zijn nieuwe leven.
Meer