Vertaling: Arthur Vreede
De regen valt uit een wolk die verzadigd is van genegenheid: zo voelt het vanavond voor mij, na een koudegolf die ik van mijn leven nog nooit heb meegemaakt.
Ik, die kom uit het land van de brandende zon, was mijn Nederlandse buren bijna dagelijks aan het observeren. Mijn buurvrouw staat elke ochtend op dezelfde tijd op en gaat naar haar werk. Hoe koud het ook is, zij draagt alleen maar een wollen muts en een paar handschoenen extra.
Ik bedenk hoe het zou zijn in mijn land als de temperatuur zo diep zou dalen: de meesten zouden hun plichten verzaken en niet gaan werken. Hier zijn er rechten en plichten die je zou kunnen vertalen met het woord ‘liefde’.
Observeren
Wanneer wij nieuwkomers in een land zijn, besteden we veel tijd aan het observeren van alles om ons heen. Misschien is dat terug te voeren op de angstige menselijke natuur. Je probeert die ‘nieuwe wereld’ te begrijpen met behulp van gebaren, dan met plaatjes en beweging, voordat je een gesprek voert met de mensen die er wonen.
Een aantal dagen geleden, in het hart van de bittere kou, klopte de postbode op de deur en overhandigde mij een brief. Hij deed zijn werk met toewijding, geduld en liefde. Daarna kwam er een meneer die van de gemeente de opdracht had gekregen mij te helpen met ambtelijke procedures. Ik had de gewenste formulieren klaarliggen, hij nam ze in ontvangst en toe hij wegging kwam er een ijskoude luchtstroom naar binnen. Op dat moment besefte ik hoezeer ik mijn morele schuld aan Nederland moet aflossen.
Volgnummers
Elke keer wanneer ik ondersteuning krijg van de gemeente vanwege mijn gezondheidstoestand (ik heb last van pijn in mijn ruggenwervels en ben niet in staat te lopen), voel ik meer liefde. Twee weken geleden had ik ook een afspraak bij de gemeente; de vrouwelijke ambtenaar wachtte me op en we gingen naar haar kantoor. Ze pleegde een aantal telefoontjes en zocht naar een oplossing, totdat ik een bedrag van de belastingdienst kreeg. Daarna vroeg ze mij in alle vriendelijkheid: “Heb je nog andere problemen?”
Toen ik wegging uit het grote, stijlvolle gebouw overpeinsde ik hoe ik in mijn land placht te werken met alle inzet, ernst en liefde. Maar wanneer ik voor een consult naar het gemeentehuis ging, deed ik dat zonder een afspraak te maken, want daar bestaan geen afspraken. En er is ook geen apparaat dat volgnummers toekent aan bezoekers. Iedereen verdringt elkaar bij het loket en misschien vindt er een gevecht of een ruzie plaats tussen twee of meer personen. Zelfs bij de bank, wanneer we geld willen opnemen van onze rekening, is het dramatische schouwspel niet te beschrijven. Je zou het een gebrek aan eerbied voor de medemens en de burgers kunnen noemen.
Menselijkheid
Hier in Nederland is mijn eerste gevoel dat ik een burger ben geworden en dat iedereen mijn menselijkheid eerbiedigt. Ja, de Nederlanders respecteren de omstandigheden van nieuwkomers, die immers in het begin de taal nog niet kennen.
Ik sprak een vriend die mij vele jaren geleden was voorgegaan en naar Nederland was gekomen. Hij vroeg mij of ik van dit land houd. Ik antwoordde onmiddellijk: “Ik hield van Nederland vanaf de eerste dag en mijn liefde en het gevoel erbij te horen nemen steeds meer toe. Ik vertelde hem hoe een bevriende dichter uit Libië mij een advies had gegeven, toen ik tegen hem zei dat de Nederlandse taal moeilijk is. “Leer de woorden ‘ik hou van jou’ in die taal,” zei hij, “en ik ben ervan overtuigd dat je snel Nederlands zult leren.”
Echte liefde
‘Ik hou van jou’: het zijn niet alleen maar woorden die we leren uit te spreken of op te schrijven, maar het gaat om echte liefde. Die liefde kun je vertalen als ‘werken’ en als de goede daden, waarmee wij de liefde bevestigen.
Wederzijdse liefde is de ware integratie van nieuwkomers, zodat zij daadwerkelijk deel gaan uitmaken van de maatschappij. Zoals de Rotterdamse dichter Rien Vroegindeweij zei: “Als iedereen ergens anders vandaan komt, is niemand een vreemde.” Deze uitdrukking staat gegraveerd in de muur van een gebouw tegenover de tramhalte vlak bij de school waar ik Nederlands leer.
Ik las die tekst elke dag en ik besef dat daarachter een grote en mooie betekenis schuilgaat. Na twee maanden was ik in staat de echte betekenis in het Nederlands te begrijpen. En dat alles dankzij het leren van de woorden ‘Ik hou van jou, Nederland.’
