Op 21 februari werden in Iran parlementaire verkiezingen gehouden. Die waren verre van democratisch. Tijdens deze elfde verkiezingen sinds de oprichting van de Islamitische Republiek lag de opkomst in de steden onder de 40 procent, een historisch dieptepunt.
In de hoop de opkomstcijfers op te krikken, bleven de stembureaus langer open, tot middernacht. Toch bleef de meerderheid van de Iraanse stemgerechtigden weg. In Koerdische steden bleven de meeste stembureaus zelfs helemaal leeg. Zo gaven de Iraniërs (en Iraanse Koerden) blijk van hun onvrede over dit nep-parlement, dat alleen bezig is met het in het zadel houden van het regime en geen daadwerkelijke vertegenwoordiger is van het Iraanse volk.
Uitslag stond vast
De uitslag van deze halfbakken verkiezingen stond tevoren vast: de meerderheid van de zetels gaat naar de lijst van conservatieven die wordt aangevoerd door Ayatollah Ali Khamenei, de leider van het huidige regime. Een paar zetels gaan naar andere partijen, waaronder ook hervormingsgezinden. De haviken willen graag de meerderheid behouden, zodat zij hun invloed op het egoïstische Iraanse buitenlandbeleid kunnen bestendigen of vergroten. Een andere wens is om critici en opponenten binnen het Iraanse regime geen kans te bieden om de Ayatollah Khamenei af te zetten. Zij zijn grote voorstanders van zijn beleid en willen hem als leider behouden.
Mensenrechten
De Iraanse bevolking, waaronder de etnische en religieuze minderheden, heeft na veertig jaar onderdrukking geen enkel vertrouwen meer in het nut van parlementaire en presidentiële verkiezingen. De uitslag kan ze niks schelen. Het is wachten op een uitbarsting van woede tegen het regime, dat al meer dan veertig jaar Iraniërs verdeelt en gevangen houdt in hun land, zonder de meest basale mensenrechten in acht te nemen.
Arrestaties
Ik ontving informatie van bronnen in Koerdische steden dat agenten van de inlichtingendienst van Revolutionaire Garde voorafgaand aan de verkiezingen mensenrechtenactivisten arresteerden in onder meer Mariwan, Sanandaj, Kermanshah, Mahabad, Seqz en Bukan. Door intimidatie probeerden ze te voorkomen dat critici van het regime zich verkiesbaar zouden stellen, of dat mensen op hen zouden stemmen. Dezelfde bronnen meldden dat de inlichtingendienst dreigde om ook familieleden op te pakken van activisten en andere tegenstanders van het Iraanse regime die buiten Iran wonen.
Vandaar dat veel Iraniërs wensen dat de landen van de Europese Unie de nep-verkiezingen in Iran zullen veroordelen. Laten we hopen dat deze 21ste februari 2020 het begin van het eind heeft ingeluid van de Islamitische Republiek.
Vertaling: Rob Hartgers
Beeld: Tasnim News Agency. (vrouw stemt tijdens parlementsverkiezingen van 2016)
