De meeste mensen verbeelden de moderne schrijver als iemand die met haar pen heel makkelijk haar hart kan luchten. Zonder enige moeite produceert zij de mooiste teksten, of het nu achter op een briefkaart is, of in de krant. Een hedendaagse auteur moet even gemakkelijk voor haar eigen website schrijven, haar mening delen op sociale media en aan haar roman werken, terwijl zij tussendoor werkt aan teksten voor optredens hier en daar of een toespraak voor de volgende literaire avond. Zij moet kennis hebben van de literaire wereld en van de politiek en de wereld om haar heen. En dit alles, terwijl zij overdag een gewoon vak uitoefent, want met schrijven alleen kun je je brood niet verdienen. Dat is je hobby.
Als aan een niet-beroemde schrijver gevraagd wordt wat voor beroep zij uitoefent, kan zij niet zomaar antwoorden: ‘Ik schrijf’. Want daarna komt de volgende vraag: ‘Hoe verdien je je geld?’ Daarom plakken de meeste moderne schrijvers meerdere etiketten achter hun naam. Kijk naar Mevrouw T. Zij is een denker, performance artiest, radio- en televisiemaker, en schrijfster. Of meneer A. Hij is artiest, freelance journalist, hoogleraar en schrijver.
De moderne schrijver is iemand die naast het schrijven een of ander intellectueel beroep uitoefent. Zij heeft natuurlijk een sociaal leven, een grote vriendenkring en is actief op sociale media. Verder moet zij ook bereid zijn om minstens een keer per week bij een bijeenkomst aanwezig te zijn om te netwerken of haar gezicht te laten zien. Dat allemaal terwijl zij een roman aan het schrijven is. Zij leeft mee met haar personages, verbeeldt ze, praat met ze, eet en slaapt met ze, en als zij ziek worden, wordt zij ook ziek.
Iedereen moet tegenwoordig een duizendpoot zijn. Iedereen wil tegelijkertijd succesvol, rijk, gezond en beroemd zijn. Niemand wilt het een loslaten ten koste van het ander. Het is niet meer de tijd waarin je als schrijver zes jaar lang alleen met je roman bezig bent, je dag en nacht je op je kamer opsluit en je schamele brood verdient door af en toe een klusje te doen.
Zelf ben ik geen moderne schrijver. Ik loop achter met het schrijven voor mijn blog, het schrijven op sociale media, het schrijven voor een literaire avond, het schrijven voor een provinciale krant, voor kinderen, voor een briefkaart, voor mijn vader, alleen omdat ik bezig ben met de hoofdpersoon van een roman die ik in mijn hoofd heb.
Schrijven kost tijd. Schrijven is je inleven in je personages. Schrijven is schrappen. Je moet de tijd nemen om een wereld, hoe klein dan ook, eerst in jezelf te scheppen en vervolgens op papier te zetten.
En ik vind het af en toe heel moeilijk, vooral als ik voor hem moet schrijven. Voor hem die heel ver van mij is. Ik moet het al de helft van mijn leven doen met zijn stem, met mijn verbeelding van hem. Ik vraag mij af hoe goed ik hem eigenlijk ken. En hoe goed kent hij mij?
Waarover kan ik het met hem hebben? Een man die opgesloten zit in zijn eigen eenzaamheid. Een man die dagen achtereen met niemand praat. Een man die inmiddels is vergeten hoe je luistert.
Iemand die aan één oor doof is en met de andere nooit wilde horen wat anderen hem wilden zeggen. Iemand die je niet ziet. Niet alleen omdat jij zo ver weg bent. Niet alleen omdat hij slechtziend is, maar omdat hij allang vergeten is om te zien. Wie ben ik voor hem?
Maar toch moet ik hem schrijven. Omdat dat het enige is wat ik voor hem kan betekenen, of wat ik denk dat ik voor hem zou kunnen betekenen. Voor hem die in een zelfgemaakte gevangenis zit. Die geen bezoek krijgt. Die op zijn eiland zit te wachten. Op wat?
Misschien op een brief.
Een brief die hij in zijn handen kan houden. Een brief met de geur van leven. Een brief die hem dwingt om te verbeelden. Een brief die hem prikkelt, die hem er aan herinnert dat hij nog leeft.
Dat er iemand is die hem niet vergeten is. Iemand die heel ver weg is en alleen maar schrijft.
Zij schrijft je omdat zij dat wil. Zij schrijft je om niet te vergeten dat schrijven haar manier van overleven is. Schrijven is voor haar is geen hobby of werk, het is haar leven. Ze overleeft door te schrijven. Hoe moeilijk dat ook is.
