De Hoer en ik

Dutch

De Hoer en ik

Opgedragen aan mijn zus en Theo van Gogh

¥

Je bent mooi

Bij iedere aanraking blijf je plakken aan de hand

En aan jouw handen blijven een paar aderen kleven

Ik word de schepper van die oren die naar je zouden luisteren     en jij,                    voor het avondmaal zul jij wat oren stoven

Kleuren in mijn lichaam, toegewijd aan kruidenkracht                          en vanuit alle hoeken territorium door ieder oog omgeven

In nuttiging van elke tafel en in gebruik van elke fles eau de cologne            en in ieder joggingpad                en een omelet als ontbijt in een Parijs’ café

Een mens moet ervan huilen en een brief versturen naar het postkantoor                       Laat me groter groeien     en terugkijken     en kijken       de telefoon gaat af

Laat me groter groeien

Ik zou me moeten omkeren en kijken      alleen maar kijken     alleen maar m’n hond oppakken     en m’n hond blaft gewoon alleen maar          ergens

Te blijven en te schuilen      de telefoon gaat af              Bijvoorbeeld: als je slaapt word je niet gevonden     wanneer     wanneer omkeert      en je in het gezicht kijkt

en je gezicht keert zich om naar wie zij aankijkt    als ze maar     als ze  maar niet op de schouders zat        en        de stad vol starende blikken      de telefoon gaat af                                 

Kon ik maar wassen mijn gezicht zo Ah! teruggaan en op ieder ooglid zitten          met de paniek van ieder bot verkleven       verkleven met haar godinnenverlangen        en de god vol starende blikken

Water is koel

En haar gezicht keert zich om naar mij     keert om en kijkt naar mij –  en wéér en wéér

Kijkt niet weg         en god bouwt een stad buiten ieder raam      binnenin de uren ieder uur van Parijs

Ieder heide-ven plus de berg die me terugbrengt

God heeft de nodige handen aan het werk gezet

En mijn glas

De jonge gitarist

Dit is het probleem van akkoorden en oren        dit is het probleem van elke minuut, van het rammelen van de deurknop naar ieder kiertje

Boerenmarkt

Mijn hond in Parijs wacht op de volgende blaf

Is volkomen verhecht in jou

En ik zou beslist een passant willen lijken       passant willen lijken      Kijken naar             een paar handen in een waterglas       voorbijganger lijken        naar een paar handen kijken                                                                                                                 lijken langs loopt en stopt tot de lichten op rood gaan       en verder gaat

Mijn ticket        wat haal ik in mijn hoofd       misschien heb ik het wel gedaan    mijn coupé      op de stoel      ik wilde een krant

Kom terug en mijn halte

Mijn oren verkleven met iedere aanslag

Ieder woord hecht zich aan ieder woord

Mijn ticket

En gaat

De krant die ik hebben wilde

Een steen valt in slaap onder mijn handen en voeten

Ik probeer eruit te trekken           nou ja, je weet dat ik       slaapt       Ik probeer de botten eruit te trekken zodat ze makkelijker ademen kan                  nou ja, je weet dat ik          Ik duw oren            zij begraaft                                                 haar gebeente in een gat in mij

Jij weet dat

English

The Whore and I

Dedicated to my sister and Theodor Van Gouge

¥

You’re beautiful

With every stress you stick to the hand

And some veins stick to your hands

I become the creator of those ears that would listen to you         and you will prepare some ears to have supper

Colours in my body dedicated to herbage strength        and in every angle a territory surrounded by every eye

In consumption of every table and consumption of every bottle of cologne         and in every jogging path         and a fried egg to have breakfast in a café in Paris

One must cry and mail a letter to the post office

Grow me up      and look back         and look         the phone is ringing

Grow me up

I should turn around and look         look only         pick up my dog only         and my dog’s barking only         somewhere

To remain and to hide away         the phone is ringing         for example, when you’re asleep you’re not found         when         when turns around         and looks at your face         and your face turns around      at whom she is looking         if only         if only she wouldn’t sit on the shoulders         and         the city full of gazes         the phone         is ringing

If only I would wash my face so Ha return and sit on every eyelid         stick to the panic of each bone         stick to her yearning of godliness         and the god         full of gazes

Water is cool

And her face         turns around         turns around and looks at me again and again         doesn’t look away         and god         places a city outside every window         inside the hours        every hour of Paris

Every moor plus the mountain that brings me back

God has put a few hands to work

And my glass

The young guitarist

This is the cords’ and ears’ problem         this is the problem of every minute. Wouldn’t sum up in the banging of the doorknob of each peephole

Mislaying in purple and blue veins

A newspaper on the seat in my compartment         my ticket

Farmers Market

My dog in Paris waits for the next bark

Is completely stitched in to you

And I’d definitely want to look like a passer-by         look like a passer-by         look at some hands inside a glass of water         look like a passer-by         look at some hands          look like         passes by and stops till the lights turn red         and walks away

My ticket         what am I thinking of          maybe I’ve done it        my compartment          on the seat         I wanted a newspaper

Come back and         my stop

My ears stick to each strike

Each word stick to each word

My ticket

And goes

The newspaper I wanted

A stone falls asleep under my hands and feet

I try to pull out         well, you know that I is asleep         I try to pull out its bones so it can breathe with more ease         well you know that I         I press ears         she buries her bones in a hole in me

That you know
style=”text-align: right;”>Persian
dir=”rtl”>من و فاحشه
dir=”rtl”>تقدیم به خواهرم و تئودور وان گوگ
dir=”rtl”>¥
dir=”rtl”>تو زیبايی
dir=”rtl”>با هر فشار به دست می‌چسبی
dir=”rtl”>و رگ‌هایی به دست‌های تو می‌چسبد
dir=”rtl”>من خالق گوش‌هایی می‌شوم برای شنیدنت    و تو گوش‌هایی را برای صرف شام آماده می‌کنی
dir=”rtl”>رنگ‌هایی در تنم برای استقامت گیاه     و در هر زاویه قلمروی در احاطه‌ی هر چشم
dir=”rtl”>در مصرف هر میز و در مصرف هر شیشه‌ی اُدکولن     و در مسیر هر پیاده‌روی       و تخم‌مرغ نیم‌رو برای صرف صبحانه در کافه‌ای از پاریس
dir=”rtl”>باید گریه کرد و به پست‌خانه نامه‌ای فرستاد
dir=”rtl”>بزرگ‌ام کنید و     برگردید و     ببینید و        تلفن زنگ می‌زند
dir=”rtl”>من را بزرگ کنید
dir=”rtl”>برگردم و نگاه کنم     فقط نگاه کنم     فقط سگم را بردارم     پارس سگم را بردارم        جايی
dir=”rtl”>در جا ماندن و پنهان شدن       تلفن زنگ می‌زند     مثلن وقتی خوابی پیدا نمی‌شوی     وقتی که     که برمی‌گردد و به صورتت نگاه می‌کند و صورتت برمی‌گردد     به که نگاه می‌کند     کاش   نِمی‌می‌نشست روی شانه‌ها     و شهر پر از نگاه        تلفن     زنگ می‌زند
dir=”rtl”>کاش صورتم را می‌شستم
dir=”rtl”>که ها برگردد بنشیند روی هر پلک     بچسبد به ترس هر استخوان     بچسبد به تمنای خدایی‌اش     و خدا پر از نگاه
dir=”rtl”>آب سرد است
dir=”rtl”>و صورتـش     برمی‌گردد     برمی‌گردد و هی هی به من نگاه می‌کند     برنمی‌گردد     و خدا پشت هر پنجره شهر را می‌چسباند     در ساعت‌ها     هر ساعت از پاریس
dir=”rtl”>هر دشت به انضمام کوهی که برم‌می‌گرداند
dir=”rtl”>خدا دست‌هایی را در کار گذاشته است
dir=”rtl”>و لیوان من
dir=”rtl”>گیتاریست جوان
dir=”rtl”>این مشکل آکوردها ست و گوش‌ها     این مشکل هر دقیقه است در کوبه‌های هر کلید چشم‌انداز
dir=”rtl”>جمع نمی‌شود
dir=”rtl”>جابه‌جايی در رگ‌های آبی و بنفش
dir=”rtl”>روزنامه‌ای روی صندلی کوپه‌ی من     بلیط من
dir=”rtl”>میدان تره‌بار
dir=”rtl”>سگم در پاریس منتظر پارس بعدی می‌ماند
dir=”rtl”>کاملن به تو دوخته شده
dir=”rtl”>و حتمن می‌خواهم شبیه عابری باشم     شبیه عابری باشم     دست‌هایی را در آب لیوان نگاه کنم     شبیه عابری باشم     دست‌هايی را فقط نگاه کنم     شبیه
dir=”rtl”>که رد می‌شود و می‌ایستد تا چراغ قرمز شود        و می‌رود
dir=”rtl”>بلیط من    به چه‌چیزی فکر می‌کنم     شاید کرده باشم     کوپه‌ی من    روی صندلی    روزنامه‌ای می‌خواسته‌ام
dir=”rtl”>برگرد و        ایست‌گاه من
dir=”rtl”>گوش‌های من به هر ضربه می‌چسبد
dir=”rtl”>هر کلمه به هر کلمه می‌چسبد
dir=”rtl”>بلیط من
dir=”rtl”>و می‌رود
dir=”rtl”>روزنامه‌ای که می‌خواسته‌ام
dir=”rtl”>سنگی زير دست و پایم به خواب می‌رود     من سعی می‌کنم استخوانش را        خب می‌دانید که من    او خواب است    من سعی می‌کنم استخوان‌هایش را در بیاورم تا راحت‌تر نفس بکشد   می‌دانید که من       من من گوش‌ها را می‌چسبانم     استخوان‌هايش را در حفره‌ای از من چال می‌کند
dir=”rtl”>می‌دانید که

Elham Malekpoor is een zijlijn in de marge van een kantlijn. Blind geboren in Iran, tegenwoordig is El gedeeltelijk blind. Een queer dichteres, die houdt van het eikenhout, zwarte gaten en wiskunde, die zich inzet voor goed arbeidsrecht voor kinderen en voor de rechten van queers - zowel in de praktijk (als vrijwilligster bij JoopeA) als vanuit theoretisch perspectief. El heeft gewerkt als onderzoeker, journalist, redacteur, schrijver en consultant. Maar El’s levensdroom is om ooit een gedicht te schrijven in de taal van de wiskunde – “al zou ik nog maar één dag te leven hebben!”

Een “acentrisch waarnemer”, een blindekind, dat door twee operaties op éénjarige leeftijd de kans kreeg om een tijd lang toch te zien – juist daardoor kan Elham jouw inspiratie-ogen zijn: via de poëzie in al veelzijdige scheppingskracht van El.