De dubbele moraal van Erdogan

Staatsbezoek van Israëlische president Isaac Herzog aan Erdogan in 2022.

Erdogans steun aan de Palestijnen is hypocriet, vindt Bahman Azarmidkht. Waarom presenteert Erdogan zich namens tweeëntwintig Arabische landen als verdediger van de Palestijnse rechten? Is dit niet slechts politieke manipulatie?

Het is het recht van de staat Israël om zijn volk te verdedigen na de aanval van Hamas op 7 oktober 2023 op Israëlisch grondgebied. Maar het doden van onschuldige mensen in een oorlog is onaanvaardbaar, en een schending van het oorlogsrecht. Sinds het uitbreken van de oorlog tussen Hamas en Israël vertegenwoordigen de internationale reacties een van deze standpunten. Een verrassende reactie is die van de Turkse dictator- president Recep Erdogan, die het Palestijnse volk steunt ondanks verschillende economische overeenkomsten tussen Turkije en Israël.

Lange tijd hadden Turkije en Israël een goede relatie met elkaar. In 2008, toen de Gaza-oorlog uitbrak, kwam daar een einde aan. Veertien jaar later werden de betrekkingen tussen Tel Aviv en Ankara hersteld door het bezoek van de toenmalige Israëlische premier Yair Lapid aan Ankara, in augustus 2022. Maar in oktober 2023 veranderde de positie van Erdogan weer. Hij beschuldigde Israël onder andere van genocide en sprak zijn steun uit voor de terroristische organisatie Hamas. Dat betekende het begin van een nieuwe fase van spanningen in de diplomatieke betrekkingen tussen Turkije en Israël. Maar achter de schermen blijven de handelsbetrekkingen tussen beide landen gewoon bestaan.

Profeet
Nu presenteert Erdogan zich dus namens tweeëntwintig Arabische landen als verdediger van de Palestijnse rechten. Dit is niet verrassend gezien zijn neiging zich op te werpen als profeet van de Palestijnen, en van moslims in het algemeen.

Toch klopt er iets niet. Waarom verdedigt Erdogan niet de rechten van moslims in Turkije zelf, voordat hij zich druk maakt over de rechten van moslims in een ander deel van de regio? Al jarenlang worden de rechten van miljoenen moslims in eigen land, zoals die van het Koerdische volk en van de ruim 3 miljoen Syrische vluchtelingen, door hem geschonden.

Terwijl Erdogan de Israëlische premier Benjamin Netanyahu met Hitler vergelijkt, worden op zijn bevel misdaden tegen de menselijkheid uitgevoerd. Van tijd tot tijd worden door het Turkse leger bombardementen uitgevoerd op Noord- en Oost-Syrië, Noord-Irak en de zuidelijke Koerdische regio’s in Turkije, waarbij veel onschuldige burgers vallen. Syriërs in Turkije worden voortdurend racistisch en onrechtvaardig behandeld.

Onderscheid

Erdogan, die in feite als dictator regeert, gebruikt de islam dus om sympathie op te wekken, onder de eigen bevolking en in de regio. Maar hierbij maakt hij onderscheid tussen Palestijnse en Koerdische moslims.

Als Erdogan écht in de islam gelooft, waarom erkende hij dan niet de moslims van de Turkse islamitische denker en geleerde Fethullah Gülen-groep, die zich sinds 2013 openlijk tegen hem verzette ? Waarom arresteerde hij honderden moslimleden van zijn organisatie, waarna Gülen zelf vluchtte? Gelooft Erdogan alleen in moslims die trouw aan hem zweren? Zijn moslims die hem bekritiseren in zijn ogen geen moslim?

Het is pure hypocrisie dat Erdogan anderen beschuldigt, terwijl zijn eigen geschiedenis als president wordt getekend door misdaden en racisme. Erdogan voert een immoreel, dubbel beleid. Volgens de islam en de koran mag een president van een islamitische staat niet tegen zijn volk liegen. Erdogan doet dat onophoudelijk. De oplossing van de Palestijns-Israëlische moet dan ook zeker niet bij hem worden gezocht. Hij is geen profeet voor de Palestijnen, laat staan voor moslims in het algemeen.

Waardeer dit artikel!

Dit artikel lees je gratis. Vind je het artikel en onze inzet de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten blijken door een bijdrage. Zo help je onze journalisten en RFG Magazine.

Mijn gekozen waardering € -

Bahman Azarmidkht (1989) is een Iraans-Koerdische activist en journalist. Hij spreekt en schrijft Farsi, Koerdisch, Arabisch en Engels. Tot 2017, het jaar waarin hij vanwege ernstige bedreigingen met zijn familie naar Europa vluchtte, werkte hij in de Iraakse hoofdstad Bagdad voor Rudaw Media Network (krant, radio en televisie).