De gordijnen van mijn slaapkamer doe ik dicht
Ik zou de zonsopkomst niet meer willen zien
Maar de biologische klok maakt me dagelijks wakker
Om me te herinneren dat ik een Syrische vluchteling ben.
Nu heb ik de Nederlandse nationaliteit
Ik ga leven met een andere identiteit
Het leven waar je over klaagt,
is een droom van anderen.
Zohor draagt het gedicht 'My Country And My Beloved' voor van Ahmed Fouad Negm. In het verhaal wordt je meegenomen van de meest gelukkige momenten in de liefde tot de meest schrijnende momenten in de gevangenis.
'Hoe vaak hebben wij gejuicht voor een rolmodel tijdens protestbewegingen en marsen, terwijl we bij het onderzoeken van de persoon erachter zijn gekomen dat we misleid werden?' Historische personen die als held worden neergezet, blijken soms toch niet zo heldhaftig te zijn als vele mensen dachten.
Redacteur Thaer Alsahli beschrijft in dit gedicht hoe een oude boom in zijn woonplaats Leiden hem meeneemt naar de herinnering aan zijn grootmoeder.
Een compliment. Is dat een uiting van waardering of een vorm jaloezie? Zohor Almasry rekent af met negatieve reacties die complimenten kunnen veroorzaken en hoopt dat ontvangers het goede blijven zien van welgemeende woorden.
Sprak Saeed Al-Gariri met vluchtelingenschrijvers en denkers over de asielervaring en het schrijverschap.
Wat betekent de zee voor een vluchteling? Rare vraag! Maar Entisar El-Ghareeb geeft antwoord door ons te vertellen over haar reis op zee als vluchteling naar Nederland
