I’m standing on the shore outside Zuwarah city in Libya. The salty smell of the sand mixed with seawater is strong. I hear the sloshing of the waves. It’s July 2014. I am on my way to Italy and I wait.
Ik herinner me lang geleden, dat ik geen vluchteling was. Ik was, en vele mensen met mij, woonachtig in eenvoudige huizen, die kleine kamers bevatten en in die kamers hadden wij heel mooie dagen.
Wereldvluchtelingendag, jaarlijks gevierd op 20 juni, is ondanks alle berichten daarover niet erg bekend. De publiciteit komt uit landen die het Verdrag van Genève ondertekenden, het verdrag uit juli 1951 definieert de omstandigheden waaronder landen een vluchtelingenstatus moet verlenen aan hen die dat aanvragen.
Op zondagochtend 4 juni las ik een korte zin op Facebook, geschreven door een vriendin die in de VS woont: “Wat is er weer aan de hand in Londen, in godsnaam?” Ik dacht meteen: “O nee, weer een aanslag.”
Het beste voor de nieuwkomers is dat zij goede relaties hebben met de Nederlanders.