Hèhè, eindelijk zijn er Eritreeërs in het nieuws. Normaal hoor of lees je nauwelijks iets over ze. Dat heeft er vast mee te maken dat ze zo bescheiden zijn. Ik merkte het toen ik in de noodopvang in de Havenstraat werkte: Eritreeërs vragen niet, klagen niet, en staan altijd achteraan in de rij.
Na tweeëneenhalf jaar had ik het door: Nederland is een land waar mensen er plezier in hebben de spot met anderen te drijven. Het is een kunst en een cultuur, vooral als het om de politiek gaat. Nederlanders beoefenen die kunst om te tonen dat het nooit goed genoeg is.
De afstand van mijn huis in Hoorn tot mijn huis in Damascus is precies 4320 kilometer. Ver weg? Volgens Google Maps kan ik er binnen 45 uur zijn. Vanaf Nederland kan ik met de auto via Duitsland, Oostenrijk, Slowakije, Hongarije, Servië, Bulgarije, Turkije en dan de grens over met Syrië. De google-app tekent de weg en rekent het voor je uit, je kan kiezen in kilometers of in mijlen.
Tot een paar maanden geleden had ik nooit gedacht dat ik op het podium van ASN Bank Wereldprijs 2016 zou staan met het team van Refugee Start Force om het winnen van onze prestigieuze prijs te vieren.
People are killing each other in the streets. Fighter Aircraft are shelling missiles on your head. Watch out! tanks are bombing indiscriminately. Areas are besieged. Your cities are ruined one after another by the regime and the insurgents. Congratulations! You have a civil war in your homeland and have to leave at once!!
Als een gekooid dier zwerft Abdel - kapper uit Aleppo - rond in Amsterdam, op zoek naar een huis. Lastig als je nog in het AZC van ’s-Gravendeel woont.
